Löngu farið af hjörum og út á hafsauga

Jamm ... náið ykkur í lögin og skýrsluna og lesið ... fróðleg lesning ... kannski ekki mjög vitræn samt.

Tökum nú léttan leik á þetta og skoðum hvað skeður.

 

Lög um breytingu á lögum nr. 116/2006, um stjórn fiskveiða, með síðari breytingum (strandveiði, aflamark, samstarf, tekjur af veiðigjaldi, tímabundin ákvæði).

 

Við fljótlegan lestur virðist vera um pottagerð sem lúta úthlutun ráðherra

Ráðherra skal hafa til ráðstöfunar aflaheimildir sem nemi allt að 300 lestum af óslægðum botnfiski á hverju fiskveiðiári, sem gegn greiðslu gjalds er heimilt að ráðstafa til skipa sem hafa leyfi til frístundaveiða skv. 2. tölul. 4. mgr. vegna afla sem er fenginn við frístundaveiðar. Ráðherra er heimilt að kveða nánar á um framkvæmd ákvæða greinarinnar í regluger

Á fiskveiðiárunum 2010/2011 og 2011/2012 hefur ráðherra til ráðstöfunar, til sérstakrar úthlutunar, 2.000 lestir af síld (íslenskri sumargotssíld) og 2.000 lestir af norsk-íslenskri síld . Fiskveiðiárið 2011/2012 hefur ráðherra til ráðstöfunar, til sérstakrar úthlutunar, 1.200 lestir af skötusel. Þessar heimildir miðast við óslægðan afla og skulu dragast frá heildarafla þeim sem veiða má á hverju tímabili, sbr. 3. gr.

Á fiskveiðiárinu 2010/2011 hefur ráðherra til ráðstöfunar allt að 1.900 lestum af óslægðum þorski og 600 lestum af óslægðum ufsa til strandveiða, til viðbótar við það aflamagn sem tiltekið er í 6. gr. a. Á fiskveiðiárinu 2011/2012 hefur ráðherra til ráðstöfunar allt að 2.000 lestum af óslægðum þorski og 600 lestum af óslægðum ufsa til strandveiða, til viðbótar við það aflamagn sem tiltekið er í 6. gr. a. Á fiskveiðiárinu 2011/2012 skal allt að 2.500 lestum af þorski og 500 lestum af ufsa, til viðbótar við það aflamagn sem tiltekið er í 1. mgr. 10. gr., ráðstafað til stuðnings byggðarlögum skv. 2. tölul. 1. mgr. 10. gr.

Og varnaglarnir um að þessir pottar verði ekki pólítískir pottar til einkavinavæðinga eru auðvitað öngvir.

Snúum okkur þá að veiðigjaldinu :

Tekjur af veiðigjaldi skulu renna í ríkissjóð. Þrátt fyrir ákvæði 1. mgr. er heimilt að ráðstafa 15% tekna af veiðigjaldi til sveitarfélaga.

Jamm beint í leikfangakassa stjórnmálamanna en "heimilt" að sveitarfélögin fái 15 %.

 

Og svo kemur skýrslan ...erh 

 

 

Greinargerð um hagræn áhrif af frumvarpi til nýrra laga um stjórn fiskveiða samkvæmt þingskjali 1475

 

14. júní 2011 Sérfræðihópur skipaður af sjávarútvegs- og landbúnaðaráðherra

 

 

Fallega myndskreytt verk með fullt af fallegum línurritum og uppsetningum.

 

En það er bara eitt vandamál ....

 

Jú ... það er kannski ekki alveg nóg að búa sér til forsendur án þess að bera næjanlegar sannanir fyrir þeim annað en almannaróm. Fullt af tilvitnunum í óskilgreinda aðila og ónafngreinda .... gengið út frá  grunnforsendum sem eru kannski bara bull. Og gengur að mestu út á að sjávarútvegurinn lifi ekki af nema hann sé á fullu með kvótann í fjármálabraski.

 

Hér er gott dæmi um tilvitnun ... vandað plagg ... ja svei.

Hljómar eins og útrásarbanki ?

 

 

„Þeir [Norðmenn] eru ekkert á markaðnum núna. Þeir eru bara með smotterý. Þeir eru úti af markaðnum. Þannig að við drögum úr öllu í sumar [... ...] Síðan í haust þá keyrum við alveg frá 1. sept. Þá er dúndrandi gangur. Þá keyrum við eins og druslan dregur að framleiða ferska hnakka. Vegna þess að Norðmenn eru ekki á markaðnum. Svo koma jól og við eigum 1. og 2. vikuna í jan. og svo drögum við úr, því þá koma Norðmenn og rústa markaðnum og þeir gera það í lok jan. til feb. og mars og svo eru þeir úti, út af aftur. Og svo komum við og höldum alltaf okkar kúnnum. Þarna er algjörlega hægt að horfa á fiskveiðistjórnunarkerfið í hnotskurn.“

 

 Og svo er það þetta ... þar sem óþekktir viðmælendur fá að rakka hvern annan niður

Box 2 Tilvitnanir í viðtöl. Eftirfarandi eru beinar tilvitnanir í viðmælendur þar sem þeir töluðu um strandveiðifisk. Ekki er valið úr tilvitnunum heldur tekið beint það sem viðmælendur nefndu. Markaðsaðilar:

 

„Það er náttúrulega búið að boða það. Ég held að menn þurfi að ganga hægt um gleðinnar dyr í þeim málum. Fara ekki of geyst í sakirnar. Með strandveiðarnar þá hef ég ekki trú á því að það sé eitthvað sem við getum kallað þjóðhagslega hagkvæmar veiðar. Þarna eru menn að koma til baka inn í kerfið sem voru búnir að selja sínar heimildir“

„Ég er ekki rosalega hrifinn af strandveiðunum og ég get sagt þér af hverju, fiskurinn er engan veginn jafngóður eins og af stærri skipunum.[... ...]. Mikið af þessum fiski er veiddur nær landi, meiri ormur, meiri selur og slíkt á þeim svæðum. Ef það er meiri ormur þá þarf að eiga meira við hann til að ná orminum úr. Ekki vilja kúnnarnir fá orma í fiskinum og það er yfirleitt í öllum stöðlum hvað mega vera margir ormar pr/kg og annað slíkt líka. Sem er stundum í strandveiðunum að menn eru að fá inn fisk sem að er eins og gatasigti því það er svo mikið af ormi í honum. Hvar á hann þá heima? Hver er nýtingin á honum? Hann fer í blokk sem er mun minni verðmæti en ef við hefðum getað sett hann í lausfrysta bita eða annað slíkt líka. [... ...]“

Jamm ... valið efni ... vandað málfar .. og ekkert hlutdrægt ...nei, nei .... HAHAHAHAHAHA

 

Og svo til að það fari ekki milli mála þá er farið í hvernig kvótabraskið hefur farið í sjálfstætt líf sem fjármálabrask með línuritum og myndum og það er talið nauðsynlegt til að sjávarútvegurinn blífi ... erh .. hann þurfi að vera í fjármálabraski til að lifa af ???

Á mynd 3.3 er sýnt hvernig verð á fasteignum, hlutabréfum og aflahlutdeildum í þorski þróaðist undanfarin ár.

 

Hagfræðingar eru nær samhljóða í því efni að viðskipti með nýtingarrétt skipti miklu máli um hagkvæmni í sjávarútvegi. Reynsla af framsali rennir mjög stoðum undir þessa skoðun (Ragnar Árnason 1990, 2005, Andersen og Bogetoft 2007, Batstone og Sharp 1999). Til að skýra hagrænt gildi framsals veiðiheimilda í kvótakerfi getur verið gagnlegt að huga að almennum kenningum um samkeppni. Við hefðbundnar aðstæður í framleiðslu og sölu tryggir samkeppni og opinn aðgangur að mörkuðum lágt verð til neytenda. Lykillinn að lágu verðlagi er tilkoma nýrra aðila sem koma í framleiðslugreinar þar sem umframarður er til staðar. Aukið framboð með nýjum aðilum lækkar verð, sem skilar sér í lægra verði til neytenda. Samkeppni meðal fyrirtækja gerir það ennfremur að verkum að þeim einum sem tekst að halda kostnaði í skefjum lifa samkeppnina af. Markaðurinn grisjar miskunnarlaust fyrirtæki úr rekstri sem ekki standa sig og knýr fram hagkvæmni í efnahagsstarfseminni með hjálp nýrra aðila sem halda framleiðendum við efni

 

Sú reynsla okkar íslendinga að markaðurinn grisji ekki rassgat af því að einkavinavæðing og spilling og skortur á samkeppni kemur í veg fyrir það segir okkur það að þessi skoðun hagfræðinga er sú sama og skoðanir þeirra fyrir hrun sem voru ásamt yfirhilmingum og aðgerðarleysi ástæðan fyrir hruninu. En gott að vita að umframarður er til í sjávarútveginum.

Þið verðið að lesa þetta skrautlega skjal til að sjá hversu langt frá sjávarútvegnum menn eru komnir ... enda skýrsla gerð af hagfræðingum í meirihluta.

Og það kostulega er að LÍÚ bað ekki um þessa skýrslu ... heldur eru þetta "sérfræðingar" ráðuneytisins ....

Þorsteinn Már hlýtur að vera mjög ánægður með þessa skýrslu ... eða öllu heldur skáldsögu.

 

Menn fari ekki af hjörum